Πληροφορίες

ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΓΟΥ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ & ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΗΣ . ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ & ΛΟΓΟΥ ART-ACT Α.ΣΦΑΕΛΟΥ 3 ΑΘΗΝΑ 11522 & [Ν.ΣΟΛΙΩΤΗ 33 Η 5η ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ ΟΠΙΣΘΕΝ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Λ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ] ΤΗΛ.: 2106436081 & 6974540581 E-MAIL .: ART-ACT@TELLAS.GR ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΙΔΕΑΣ ΩΣ ΕΡΓΟ ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ [ ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ο.Σ.Δ.Ε.Ε.Τ.Ε. ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΡΓΩΝ ΤΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝ.ΠΕ / Π.ΤΑΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ Ε.Ε.Τ.Ε. / ΜΕΛΟΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Π.Ε.Λ. / ΜΕΛΟΣ A.I.C.L ASSOCIATION INTERNATIONALE DE LA CRITIQUE LITTERAIRE ]

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Το Art-act, ή η πρωτοπορία συνεχίζει να συζητά
Συντάκτης :
Μαυροειδής Σταμάτης Ημ/νία καταχώρησης : 31/10/2007 19:22:09
Στον τέταρτο χρόνο λειτουργίας του εισέρχεται το art-act και συνεχίζει να ασκείται όπως γράφει ο Κώστας Σταυρόπουλος "ευφυώς στο στοχασμό, στην τέχνη και στην επικοινωνία των διαφορετικών κοινωνικών ιδεών". Εικαστικοί καλλιτέχνες, τεχνοκριτικοί, ιστορικοί της τέχνης και κυρίως άτομα που θέλουν να μιλήσουν για την τέχνη μαζεύονται δυο φορές την εβδομάδα για τρία χρόνια στο χώρο της οδού Σφαέλου. Το πυκνό πρόγραμμα του καλύπτει ένα τεράστιο εύρος θεωρητικών αντικειμένων και προβλημάτων από συζητήσεις για τη μοντερνικότητα, αφιερώματα σε καλλιτέχνες, θεματικές ενότητες μέχρι προβολές βίντεο ή διαφανειών. Το art-act τιμά το όνομα του και αποτελεί στην Αθήνα, το μάχιμο χώρο για την εικαστική θεωρία. Ο διευθυντής του, ο εικαστικός Χρήστος Θεοφίλης φέρνει στο μυαλό τον Μπαχαριάν της "Ώρας" της δεκαετίας του ογδόντα και τον Κατσιάνη της "άλλης πόλης". Αναλογιζόμενος το έργο που προσφέρει στη θεωρία το art-act δυο σκέψεις μου έρχονται στο μυαλό: Θυμάμαι, αρχικά, τη διάκριση που κάνει ο Χέγκελ για τη κατανόηση ενός καλλιτεχνικού μορφώματος. Ταξινομούσε την πρόσληψη του καλλιτεχνικού μορφώματος σε κάποιες κατηγορίες. Υπάρχει η πρόσληψη από τον ειδικό που παρακολουθεί, κατά κάποιο τρόπο εσωτερικά, το έργο. Υπάρχει ο μη-ειδικός που αναζητά στο έργο ένα γενικό συμβολισμό. Τέλος υπάρχει και το καλλιεργημένο υποκείμενο που συλλαμβάνει το έργο ως πολιτισμικό φαινόμενο. Το υποκείμενο αυτό ως καλλιεργημένος θεατής ή ακροατής έχει μεγαλύτερη σημασία από τις δυο προηγούμενες κατηγορίες. Αναγορεύεται στον κατ’ εξοχήν γνώστη του αντικειμένου και η γνώμη του έχει την πλέον βαρύνουσα σημασία. Η δεύτερη σκέψη που συνεχίζει την πρώτη υπάρχει στον πρώτο τόμο της Αισθητικής της Αντίστασης του Πήτερ Βάις. The Aesthetics of Resistance, Duke University Press 2005. Ο αφηγητής του μυθιστορήματος και η παρέα στο Βερολίνο του 1937 προσπαθούν να εφεύρουν τρόπους για να εκφράσουν την έχθρα τους για το ναζιστικό καθεστώς. Σημειωτέον πρόκειται για πραγματικά γεγονότα. Συναντιούνται λοιπόν στα μουσεία, στις στοές και σε υπόγεια, και στις συζητήσεις τους αυτές ερευνούν τη συγγένεια μεταξύ των πολιτικών αντίστασης και της τέχνης. Αυτή είναι η καρδιά του μυθιστορήματος του Weiss. Πρόκειται για νέους ανθρώπους που σπουδάζουν στο νυχτερινό γυμνάσιο και επιδιώκουν -όπως σημειώνει ο Χάμπερμας-να αποσπάσουν "από το ευαίσθητο πέτρωμα του αντικειμενικού πνεύματος κάποια θραύσματα". Στόχος τους ήταν η ιδιοποίηση της κουλτούρας του μοντέρνου που βαλλόταν από τους ναζί. Η ουσιαστική χειρονομία τους υπήρξε κάτι περισσότερο. Επρόκειτο για την ιδιοποίηση της κουλτούρας των ειδικών μέσα από το πρίσμα του βιωμένου κόσμου της καθημερινότητας. Για τον Χάμπερμας μια τέτοια χειρονομία που θυμίζει τα φιλοσοφικά καφενεία του διαφωτισμού, το καφέ-Βολταίρο των ντανταιστών, τις ανέλπιδες σουρεαλιστικές επαναστάσεις, τον Μπρέχτ ή τον Μπένγιαμιν, αποτελεί την απόδειξη ότι το πρόταγμα του μοντέρνου παραμένει ζωντανό και σε ισχύ. Το art-act κάνει κάτι ζωντανό όχι μόνο γιατί παράγει εικαστική θεωρία αλλά γιατί αυτή η θεωρία φεύγει από τα τείχη των θεσμών, ανοίγεται και εμπλουτίζει τον βιόκοσμο της καθημερινότητας και των καλλιεργημένων πολιτών. Οι διαλέξεις, οι συζητήσεις κυρίως οι συγκρούσεις που δημιουργούνται εκεί αποδεικνύουν τον πλούτο και τη ζωντάνια αυτού του βιωμένου κόσμου ως ενός κομματιού-μικρού ή μεγάλου είναι αδιάφορο- αυτού του τρίτου πόλου που μπαίνει ανάμεσα στους θεσμούς και στην αγορά. Τέλος, στα τρία χρόνια λειτουργίας έχει ήδη δημιουργήσει ένα σημαντικό αρχείο που καταγράφει ένα κομμάτι της ζώσας εικαστικής μας ζωής αλλά και της παράδοσης της. Αυτά τα ντοκουμέντα πρέπει να δημοσιοποιηθούν, να αποτελέσουν το αντικείμενο εκδόσεων. Πραγματικά θεωρώ ότι αυτό που ονομάζουμε μοντέρνο διασώζεται από αυτές τις προσπάθειες ιδιοποίησης της κουλτούρας. Αυτές οι προσπάθειες πρέπει να διευρυνθούν και να πολλαπλασιάζονται, διευρύνοντας ταυτόχρονα το αίτημα της κριτικής. Παναγιώτης Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ * Το art-act βρίσκεται στη Σφαέλου 3 και Ν. Σολιώτη (πίσω από τον Άρειο Πάγο). Ο χώρος λειτουργεί μόνο όταν υπάρχουν ομιλίες με ώρα έναρξης 8 μ.μ. Είσοδος ελεύθερη, προσέλευση με προσυνεννόηση στο τηλ: 210-6436081
Copyright © "Η ΑΥΓΗ". ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιλιπτική, ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου της εφημερίδας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοπυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Υλοποίηση με το ΑΡΧΕΙΟΝ-WEB Copyright(c)1996 - 2000 Hypersystems Ltd.
art act - MELITA
Συντάκτης :
Μαυροειδής Σταμάτης Ημ/νία καταχώρησης : 20/12/2007 11:53:13
Art-Act Το Art-Act είναι ένας καθαρά καλλιτεχνικός χώρος, όπου υπάρχει η δυνατότητα του διαλόγου ανάμεσα στους θεωρητικούς και τους καλλιτέχνες επάνω σε θέματα που αφορούν την τέχνη, αλλά και την παιδεία ή την κοινωνία. Είναι μία μικρή σε τετραγωνικά μέτρα, αίθουσα, αλλά μεγάλη και περιεκτική από ιδέες, διάθεση, και κυρίως από απόψεις όλων των τάσεων. Ο ζωγράφος Χρήστος Θεοφίλης που είναι ο εμπνευστής και μοναδικός συντελεστής της ιδέας αυτής, εργάζεται ασταμάτητα, σχεδιάζει το πρόγραμμα των ομιλιών, έρχεται σε επαφή με τους καλλιτέχνες και τους θεωρητικούς και στη συνέχεια διευθύνει με ευγένεια και μαεστρία τις συναντήσεις. Για τον ιστορικό ή θεωρητικό της τέχνης, ειδικότερα, το Art-Act είναι πραγματικά πολύτιμο. Η μελέτη της ιστορίας της τέχνης είναι στείρα χωρίς την επαφή και το διάλογο με τους ίδιους τους δημιουργούς. Ο ιστορικός συνειδητοποιεί εκεί ότι οι ζωγράφοι, οι γλύπτες, οι «εικαστικοί» γνωρίζουν τα πράγματα από «μέσα», όχι επιφανειακά . Στο Art-Act δεν έχουν σημασία οι χρονολογίες και τα κινήματα, αλλά η ίδια η δημιουργία. Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται, εκτός των άλλων, και από την απομόνωση του ανθρώπου, ένας τέτοιος χώρος, στον οποίο αναπτύσσεται η επικοινωνία και ο ελεύθερος διάλογος, είναι μία όαση, μία ανάσα. Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα ήταν και η ατμόσφαιρα στο café Guerbois, εκεί όπου οι Ιμπρεσιονιστές συναντιόντουσαν με τους λογοτέχνες και τους ποιητές της εποχής και μιλούσαν για την τέχνη. Κάπως έτσι, άλλωστε, δημιουργούνται και οι νέες ιδέες. Μελίτα Εμμανουήλ Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης Σχολή Αρχιτεκτόνων, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Copyright © "Η ΑΥΓΗ". ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιλιπτική, ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου της εφημερίδας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοπυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Υλοποίηση με το ΑΡΧΕΙΟΝ-WEB Copyright(c)1996 - 2000 Hypersystems Ltd.
art act - MELITA
Συντάκτης :
Μαυροειδής Σταμάτης Ημ/νία καταχώρησης : 20/12/2007 11:53:13
Art-Act Το Art-Act είναι ένας καθαρά καλλιτεχνικός χώρος, όπου υπάρχει η δυνατότητα του διαλόγου ανάμεσα στους θεωρητικούς και τους καλλιτέχνες επάνω σε θέματα που αφορούν την τέχνη, αλλά και την παιδεία ή την κοινωνία. Είναι μία μικρή σε τετραγωνικά μέτρα, αίθουσα, αλλά μεγάλη και περιεκτική από ιδέες, διάθεση, και κυρίως από απόψεις όλων των τάσεων. Ο ζωγράφος Χρήστος Θεοφίλης που είναι ο εμπνευστής και μοναδικός συντελεστής της ιδέας αυτής, εργάζεται ασταμάτητα, σχεδιάζει το πρόγραμμα των ομιλιών, έρχεται σε επαφή με τους καλλιτέχνες και τους θεωρητικούς και στη συνέχεια διευθύνει με ευγένεια και μαεστρία τις συναντήσεις. Για τον ιστορικό ή θεωρητικό της τέχνης, ειδικότερα, το Art-Act είναι πραγματικά πολύτιμο. Η μελέτη της ιστορίας της τέχνης είναι στείρα χωρίς την επαφή και το διάλογο με τους ίδιους τους δημιουργούς. Ο ιστορικός συνειδητοποιεί εκεί ότι οι ζωγράφοι, οι γλύπτες, οι «εικαστικοί» γνωρίζουν τα πράγματα από «μέσα», όχι επιφανειακά . Στο Art-Act δεν έχουν σημασία οι χρονολογίες και τα κινήματα, αλλά η ίδια η δημιουργία. Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται, εκτός των άλλων, και από την απομόνωση του ανθρώπου, ένας τέτοιος χώρος, στον οποίο αναπτύσσεται η επικοινωνία και ο ελεύθερος διάλογος, είναι μία όαση, μία ανάσα. Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα ήταν και η ατμόσφαιρα στο café Guerbois, εκεί όπου οι Ιμπρεσιονιστές συναντιόντουσαν με τους λογοτέχνες και τους ποιητές της εποχής και μιλούσαν για την τέχνη. Κάπως έτσι, άλλωστε, δημιουργούνται και οι νέες ιδέες. Μελίτα Εμμανουήλ Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης Σχολή Αρχιτεκτόνων, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Copyright © "Η ΑΥΓΗ". ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιλιπτική, ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου της εφημερίδας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοπυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Υλοποίηση με το ΑΡΧΕΙΟΝ-WEB Copyright(c)1996 - 2000 Hypersystems Ltd.
Διάλογοι στην art act
Συντάκτης :
Μαυροειδής Σταμάτης Ημ/νία καταχώρησης : 08/03/2007 19:45:44
Πίσω από τον Άρειο Πάγο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, στην οδό Σφαέλου 3 υπάρχει εδώ και καιρό ένα ζωντανό κύτταρο τέχνης και διαλόγου με την επωνυμία "art act". Σήμερα Παρασκευή στις 8 το βράδυ η γλύπτρια Αγγέλικα Κοροβέση συνομιλεί για το έργο της με τον ιστορικό τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Θράκης, Γιάννη Κολοκοτρώνη. Τη Δευτέρα στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα θα ξετυλιχθεί μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα "Ανθρώπινα Δικαιώματα και ο ρόλος των ΜΜΕ". Θα ανταλλάξουν απόψεις οι: Βένιος Αγγελόπουλος, Θανάσης Βακαλιός, Χαράλαμπος Δαραδήμος, Δήμος Δημητρίου και Φίλιππος Νικολόπουλος.
Copyright © "Η ΑΥΓΗ". ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιλιπτική, ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου της εφημερίδας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοπυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Υλοποίηση με το ΑΡΧΕΙΟΝ-WEB Copyright(c)1996 - 2000 Hypersystems Ltd.
Δυόμισι χρόνια και καλά κρατάει το ART-ACT, ασκούμενο ευφυώς στο στοχασμό, την τέχνη και την επικοινωνία των διαφορετικών κοινωνικών ιδεών.Πέρασαν απ’ τον ιδεολογικό χώρο δράσης του όλοι σχεδόν οι μεγάλοι κι οι μικρότεροι εικαστικοί καλλιτέχνες, παρουσιάζοντας διεξοδικά το έργο τους. Mίλησαν γι αυτό και κάποτε κάποτε ήταν ενεργοί ακροατές.Tο ART-ACT κινείται πάνω σε δυο παράλληλους πυρήνες, καθώς έτσι έχουν διαμορφωθεί ως τώρα τα πράγματα. Tο ιδανικό σημείο της κοινής συνάντησης των διαφορετικών, λειτουργεί γονιμικά, χάρις στην αντοχή των διαλεκτικών αντιπαραθέσεων, δημιουργική άσκηση της δημοκρατικής συνείδησης, σημείο κατανόησης του σύγχρονου και του ιδεολογικού ευδαιμονισμού.Tον έναν πυρήνα εκπροσωπεί η ομάδα των θεσμικών, γι αυτό φιλοξενείται στο ART-ACT το μεγαλύτερο μέρος των καθηγητών της AΣKT της Aθήνας και της Θεσσαλονίκης, τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, αισθητικούς, τεχνοκριτικούς και ιστορικούς της τέχνης.O δεύτερο πυρήνας εκφράζει και καλύπτει αυτούς που δρουν αυτονομημένα και αυτοδιαχειρίζονται το έργο τους έξω απ’ τους θεσμούς. Tους ακραιφνείς ιδεολόγους της κριτικής παρέμβασης, με μια λέξη, αυτούς που λειτουργούν στο χώρο των εικαστικών τεχνών απ’ τα σημεία οράσεως της ατομικής πρωτοβουλίας.Mέσα στα δυόμισι χρόνια της άμεσης συνάντησης στον ίδιο χώρο, συμπορεύονται δημιουργικά και ουσιαστικά για την κοινή υπόθεση των εικαστικών τεχνών κυρίως. Γιατί ο χώρος του ART-ACT φιλοξενεί και συγγραφείς του πεζού και του έμμετρου λόγου, σκηνοθέτες του θεάτρου και του κινηματογράφου.Oι διαλέξεις, οι ελεύθερες συζητήσεις, η προβολή διαφανειών, προϊόντα της ψηφιακής τέχνης, βίντεο και άλλες δραστηριότητες αφθονούν στον εν λόγω χώρο.Eνοραματικός στόχος και προσανατολισμός ο ανοιχτός διάλογος της καλλιτεχνικής, της στοχαστικής και κοινωνικής επικοινωνίας του σύγχρονου ηλεκτρονικού τεχνολογικού πολιτισμού. Γνήσιο τέκνο των μεταβιομηχανικών ηλεκτρονικών κοινωνιών, σημείο κορύφωσης όλων αυτών το ηλεκτρονικό νοείν, πέντε βήματα πέρα απ’ τη σοφία της καρδιάς.Σ’ αυτό το στάδιο εξέλιξης του κριτικού στοχασμού και της τέχνης, κυριαρχεί φανερά η εννοιλογική τέχνη.Aπομακρυνθήκαμε νεότερα απ’ τη μοντέρνα τέχνη, φωνή αυτή της βιομηχανικής και της ταξικής κοινωνικής επανάστασης (1850-1950).Σ’ αυτό το πυκνό ιδεοδρόμιο κινείται δυναμικά δυόμισι χρόνια το ART-ACT και καλά τα καταφέρνει ως τώρα. ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΕΧΝΟΚΡΙΤΙΚΟΣ -ΕΝΟΡΑΣΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008 -ΕΤΟΣ 1-ΑΡ.ΦΥΛΛΟΥ 3

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Το μοντέρνο ύφος κυριαρχεί στην εικαστική σκηνή. Όχι βέβαια πάνω από τους καναπέδες των σπιτιών ή στις εκθέσεις των γνωστών γκαλερί, αλλά στις εγκαταστάσεις ή περφόρμανς που γίνονται σε πρώην στρατόπεδα ή εργοστάσια και σε αρχαιολογικούς χώρους, σε σταθμούς μετρό, σε γκαλερί του Ψυρή και στις σελίδες των περιοδικών λάιφ-στάιλ και διασκέδασης. Δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς, το φαινόμενο βρίσκεται πάλι σε έξαρση εντυπώσεων, ενώ η «άλλη πλευρά» - η ζωγραφική με μπογιές πάνω σε μουσαμά - εξακολουθεί να είναι αυτή που αγοράζεται αθόρυβα και κυριαρχεί στους πιο χειμωνιάτικους εκθεσιακούς μήνες.
Δεν έχει τις συμβατικές ιεραρχήσεις η περιοχή αυτή της σύγχρονης τέχνης, οι «φυλές» των ακραίων μοντέρνων κυβερνώνται από κριτήρια όπως: ποιος κατόρθωσε να επιλεγεί σε μεγάλη έκθεση τεχνοκριτικού, ποιος έκανε παράξενη περφόρμανς, ποιος μας έκανε να μην καταλαβαίνουμε τι ακριβώς βλέπουμε στο βιντεο-έργο του. Εύλογο μεν - οι πρωτοπόροι «δεν πιστεύουν στην Ιστορία, αφού έχει παραδείγματα για οτιδήποτε» -, ανεξήγητο από την άλλη αφού οι εικαστικές αυτές δραστηριότητες, αν και εφήμερες, καταγράφονται προσεκτικά ως ντοκουμέντα και γίνονται «δείγμα εργασίας», σε φακέλους υποψηφίων καθηγητών καλλιτεχνικών σχολών.
Λογιότητα: Προσωπικά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ευρύτατη αυτή περιοχή καλλιτεχνικών γεγονότων θα πρέπει να ονομασθεί «λόγια» ή βιβλιογραφική τέχνη, αφού καθοριστικό στοιχείο της είναι η έντονη σχέση με θεωρίες, η προτεραιότητα των εννοιακών προθέσεων εις βάρος του ευτοεξηγούμενου οπτικού αποτελέσματος και τέλος η απασχόληση επιβίωσης για τους περισσότερους που δεν είναι άλλη από τη διδασκαλία στη μέση ή ανώτατη εκπαίδευση.
Επειδή πάντως η Ιστορία υπάρχει και τα πρωτόκολλα μετράνε, για τους μελετητές έστω, καλό θα είναι οι φιλότεχνοι αυτών των περιοχών να τιμούν τους ιστορικούς πρωτοπόρους τους, αυτούς στους οποίους κόστισε η καινοτομία, ιδίως αφού έγινε σε εποχές που η χλεύη ήταν δεδομένη και όχι ο έπαινος του λάιφ-στάιλ, όπως σήμερα. Ποιος θυμάται - τεχνοκριτικός ή μουσείο - ας πούμε τον Λεωνίδα Χρηστάκη απ' τα χρόνια του 1950;
Υπάρχει ένας χώρος τέχνης που μαζεύει αυτές τις καλλιτεχνικές δυνάμεις, όχι τόσο αυτές που ακούγονται από τις εκδηλώσεις των μουσείων, όσο τις «άστεγες», αλλά καθόλου άγνωστες. Αναφέρομαι στο Art-act, έναν μικρό αλλά υπερδραστήριο χώρο εκδηλώσεων «για λίγους», κυριολεκτικά και μεταφορικά, δύσκολο να τον βρει κανείς πίσω από τον Άρειο Πάγο, αλλά φεύγοντας είχα την ευχάριστη γεύση που άφηνε στο μυαλό και στις αισθήσεις πριν δεκαετίες ο «Δεσμός» της Ακαδημίας, η «Ώρα» του Μπαχαριάν, η «Άλλη Πόλη» των Χονδρού-Κατσιάνη και η «Τούντα» στα πρώτα της χρόνια. Ο διευθυντής Χρήστος Θεοφίλης, εικαστικός καλλιτέχνης ο ίδιος, διαμόρφωσε ένα πρόγραμμα όπου για μήνες και μέρα παρά μέρα θα γίνονται εκδηλώσεις (εκθέσεις και συζητήσεις) που καλύπτουν όλο το εικαστικό φάσμα, με σχεδόν όλους τους θεωρητικούς σε παρέλαση.
Στον Δημοσθένη Αγραφιώτη ήταν αφιερωμένη η προχθεσινή εκδήλωση, τον στοχαστικό, επίμονο και άκρως διερευνητικό καλλιτέχνη όλων των νεότευκτων εικαστικών τρόπων, που συναντήσαμε παλιότερα σε ομαδικές οπτικής ποίησης ή φωτογραφίας. Υπό τον τίτλο «Εξημερώσεις» στο κέντρο της αίθουσας αντικρύζαμε ένα σωρό από σιτάρι και πάνω του φωτογραφίες και γράμματα του αλφαβήτου και τριγύρω οθόνες που έπαιζαν βίντεο από παλιότερα έργα. Σε άλλη αίθουσα λειτουργούσε μικρό εκθετήριο από εκδόσεις και ντοκουμέντα, κυρίως του διεθνούς χώρου, όπου ο Αγραφιώτης συμμετείχε τις τελευταίες δεκαετίες, ομάδες οπτικής ποίησης και νεονταντά, κυρίως. Κεντρικό ζητούμενο του προβληματισμού του, η δυνατότητα εκβλάστησης ενός νέο ντανταϊστικού κινήματος το οποίο θα ξαναγράψει τα σύνορα της τέχνης, όπως στα χρόνια του 1910-20. Ο Αγραφιώτης αντιπαραθέτει συμβολικά την τρέχουσα εποχή της εικόνας στις παλιότερες ανθρωπολογικές τομές - γεωργία π.χ. - αναζητώντας νέο όραμα από τα σημερινά δεδομένα, όπου η τέχνη είναι «εξημερωμένη». Μια διακριτική, ώριμη, ατμόσφαιρα «μεταπολίτευσης», ανατροφοδότησης, ανανέωσης, στην εποχή που το μοντέρνο έγινε κατεστημένο κι εύκολο.
INFO
Δημοσθένης Αγραφιώτης, «Εξημερώσεις», εγκατάσταση, Art-Act, Σφαέλλου 3 - Σολιώτη, τηλ. 210-6460.688 (προσυνεννόηση απαραίτητη πριν από την επίσκεψη)
Κυριακή 18 Σεπτέμβρη 2005

Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Φωτογραφικές «ματιές»
Σεμινάρια, διαλέξεις, συζητήσεις, αλλά και πολλές φωτογραφικές εκθέσεις, περιλαμβάνει ο «12ος Μήνας Φωτογραφίας», που ανοίγει και φέτος τη νέα εικαστική περίοδο με ένα πλούσιο πρόγραμμα ατομικών και ομαδικών εκθέσεων. Με οργανωτή το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας, είκοσι μία αίθουσες τέχνης θα φιλοξενήσουν, από αύριο και έως τις 25 του Νοέμβρη, τη φωτογραφική «ματιά» παλιότερων και νεότερων φωτογράφων. H φετινή διοργάνωση, που αποφεύγει τη θεματική προσέγγιση των εκδηλώσεων, έχει στόχο την προβολή και την ανάδειξη σημαντικών παραγωγών από τον ελληνικό και διεθνή χώρο. Στο πλαίσιο αυτό περιλαμβάνεται ένα αφιέρωμα αναγνώρισης του έργου ενός από τους σημαντικότερους Ελληνες φωτογράφους, του Δημήτρη Λέτσιου με τίτλο «Οδοιπορία στο Φως και τη Σκιά της Ελλάδας» (παραγωγή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, επιμέλεια Ηρακλής Παπαϊωάννου). Με την έκθεση αυτή, που παρουσιάζεται στο κτίριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη, θα εγκαινιαστούν επίσημα (3/10) οι φετινές εκδηλώσεις.
Στις σημαντικές φωτογραφικές παραγωγές που περιλαμβάνονται στο φετινό πρόγραμμα εντάσσονται ακόμη η παραγωγή του Φωτογραφικού Κέντρου Σκοπέλου «Περιοχές - Κοινότητες» (συμμετέχουν οι: Περικλής Αλκίδης, Νάγια Γιακουμάκη, Πάνος Κοκινιάς, Στράτος Καλαφάτης, Νίκος Μάρκου, Λία Ναλμπαντίδου, Αχιλλέας Νάσιος, Βασίλης Νατσιούλας, Εφη Παλαιολόγου, Πάρις Πετρίδης, Δάφνη Ρόκου, Σπύρος Στάβερης, κ.ά.) σε επιμέλεια Βαγγέλη Ιωακειμίδη (Αίθουσα Τέχνης Π37, 26/9), η παραγωγή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης «Περιγεγραμμένοι Κόσμοι: εσωτερικοί, ιδιωτικοί, δημόσιοι» σε επιμέλεια H. Παπαϊωάννου (Ελληνοαμερικανική Ενωση, 5/10), η αναδρομική έκθεση του Γάλλου φωτογράφου Gilbert Garcin με τίτλο «Le Temoin» (Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, 4/10), αλλά και η αναδρομική έκθεση του Γερμανού φωτογράφου Stefan Moses στο Ινστιτούτο «Γκαίτε».
Το εκθεσιακό πρόγραμμα πλαισιώνεται από τις ατομικές εκθέσεις της Ελένης Μουζακίτη (Ηώς, 20/9), του Γιάννη Κόντου με τίτλο «Φωτοειδησεογράφος» (Diana Gallery Down - Town, 21/9), της Ελένης Γεωργαντά με τίτλο «Το νερό και το όνειρο» και Τάσου Σχίζα, «Λιθογραφίες» (Galerie Zygos, 22/9). Ο φωτογραφικός μήνας περιλαμβάνει επίσης εκθέσεις φωτογραφίας των: Ελσης Καΐλη - Τζίμη Ευθυμίου, «Σώμα Κείμενο» (Artower, 26/9), Γιώργου Βεντούρη, «Βυρσοδεψείο» (Γαλλικό Ινστιτούτο, 29/9), Katjia Mater (K. Σ. T. Ιλεάνα Τούντα, 4/9), Χριστίνας Κάλμπαρη (Batagianni Gallery, 4/10), Διονυσίας Αλεξιάδη «Ταξιδεύοντας» (Millefiori Art Space, 6/10), Βασίλη Καντά, «Αναπλάθοντας Ανθρώπινους Τύπους» (Αποψη, 11/10) και του νεαρού φωτογράφου Ορφέα Εμιρζά με τίτλο «Transit» (Αγκάθι, 10/10). Ο «12ος Μήνας Φωτογραφίας» ολοκληρώνεται με την 14η διοργάνωση της έκθεσης - θεσμού «Νέοι Ελληνες Φωτογράφοι '05» (Θεόφιλος, 5/10), τις ομαδικές εκθέσεις «Fiction or not Fiction» (E31 Gallery, 23/9), A-συγγένειες (Αποψη, 11/10), των Σπουδαστών της AΣKT (AΣKT, 12/10) και την έκθεση «Συρτάρι XXII» (Μουσείο Μπενάκη, κτίριο οδού Πειραιώς, 3/10).
Το φετινό πρόγραμμα ενδυναμώνεται σημαντικά με τη διοργάνωση, από το Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη, του «Σεμιναρίου Διάσωσης και Διαχείρισης Φωτογραφικών Συλλογών (3-7/10), του προγράμματος διαλέξεων του Art Act (19/9-26/10, Σφαέλου 3 και Ν. Σολιώτη 33) και του προγράμματος ψηφιακών εικόνων «Capturing Utopia» του Κέντρου για τον Ψηφιακό Πολιτισμό «Φούρνος» (19-25/9). Από το πρόγραμμα των διαλέξεων ενδεικτικά αναφέρουμε: «Κατασκευάζοντας τη μνήμη. Τα οικογενειακά πορτρέτα του Π. Αλκίδη» (Π. Πετσίνη, σήμερα 8 μ.μ.), «Φωτογραφία και εικαστικά - μια δύσκολη σχέση» (Θ. Μουτσόπουλος, 12/10, 8 μ.μ.), «Η Φωτογραφία μεταξύ τεχνικού προϊόντος και αισθητικού αντικειμένου» (19/10, Δ. Αγραφιώτης, 8 μ.μ.).
Η. Μόρτογλου
Copyright © 1997-Fri Aug 17 00:40:07 GMT+02 2007 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ